دلبری

نمی گذاشتم  به آسانی دلم را ببری

 اگر می دانستم  بعد از تو زندگی کردن چقدر دل می خواهد !!؟

توست...

یکی در آرزوی دیدن توست،،،  

                یکی در حسرت بوییدن توست،،،  

                                    ولی من ساده و بی ادعایم،،،  

                                                       تمام هستی ام خندیدن توست،،،

فراموشی

یادها فراموش نخواهند شد، حتی به اجبار!  

                            و دوستیها ماندنی اند حتی با سکوت

زندگی...عشق...تو

زندگی را دوست دارم نه در قفس... 

                    عشق را دوست دارم نه در هوس ... 

                                         ترا دوست دارم تا آخرین نفس...

مرگ و زندگی

خدایا به من زیستنی عطا کن
که در لحظه ی مرگ بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است
حسرت نخورم
و مردنی عطا کن
که بر بیهودگی اش سوگوار نباشم 

                                                                      : زنده یاد دکتر شریعتی :

تنهایی

وقتی که دیگر نبود
من به بودنش نیازمند شدم
وقتی که دیگر رفت
من به انتظار آمدنش نشستم
وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد
من او را دوست داشتم
وقتی که او تمام کرد
من شروع کردم
وقتی که او تمام شد
من آغاز کردم
چه سخت است تنها متولد شدن
مثل تنها زندگی کردن است
مثل تنها مردن 

                                                                           : زنده یاد دکتر شریعتی :

You

You're nothing short of my everything.
تو هیچی کم نداری برای همه چیز من بودن

بیا دوباره به چشمان هم نگاه کنیم
بیا دوباره در اینباره اشتباه کنیم  

من و تو ایم که تنها گناهمان عشق است
عجب گناه قشنگی، بیا گناه کنیم  

تمام دفترمان را غزل غزل با عشق
کنار نامه ی اعمالمان سیاه کنیم  

من و تویی که چنان مثل شیشه شفّافیم
که روشن است اگر توی سینه آه کنیم

عزیز من! به زمین و زمانه مدیونیم
اگر که لحظه ای از عمر را تباه کنیم   

بیار سفره لبخند و بوسه ات را تا
بساط یک غزل تازه روبه راه کنیم   

برای رویش یک شعر عاشقانه ی محض
بیا دوباره به چشمان هم نگاه کنیم 

                                                                                                          : امید نقوی :

عاشقانه

دست عشق از دامن دل دور باد!
می توان آیا به دل دستور داد؟
می توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد؟
موج را آیا توان فرمود ایست!
باد را فرمود باید ایستاد؟
آن که دستور زبان عشق را
بی گزاره در نهاد ما نهاد
خوب می دانست تیغ تیز را
در کف مستی نمی بایست داد 

                                                                                                     :قیصر امین پور:

هنوز

دل ز تن بردی و در جانی هنوز

دردها دارم تو درمانی هنوز
ملک دل کردی خراب از تیغ ناز

اندر این ویرانه سالاری هنوز . . .