غربت

 

شبی غمگین، شبی بارونی و سرد    
مرا در غــــــربت فـــــــردا رهــا کــرد
دلم در حســـــرت دیـــــدار او مانـــد
مرا چشــــــم انتـــظار کوچه ها کرد
به من میگفت تنــهایی غریب است
ببـــــین با غربتش با من چه ها کرد
تمام هســـــــــــتیم بود و ندونست
که در قلبـــــم چه آشوبی به پا کرد
و او هرگز شـــــــکستم را نفهـــمید
اگـــــــر چـــــه تا ته دنــــیا صدا کرد