تو ای سکوت شیشه ای در این شب همیشگی
به داد این دلم برس که سوت و کور مانده است
برای قطره ای غزل تمامی وجود من
پی ِ سیاهی قلم ، دل مرا کشانده است
تو ای نماز آخرم مرا به انتها ببر
که اوج افتخار من ز سجده باز می دمد
طلوع اولین من به الفتی نظاره کن
که در حضور سبز تو گل نیاز می دمد
تو ای صلابت سخن زبان این ترانه را
بکش به دام واوه ها که عاشقانه گل کند
من و سکوت و ثانیه , تو و طلوع و قافیه
برای گریه کردنم مرا بهانه گل کند
میگما چی شد یهو؟
متنای غم میذاری........